- поя
- [پايه]1. ҳар як паллаи нардбон ва зина, зинапоя, поғунда2. мартаба, мақом, қадр, дараҷа; ба пояҳои баланд расидан ба дараҷаи баланд бардошта шудан3. бунёд, асос, таҳкурсӣ; поя маҳкам намудан мустаҳкам шудан, устувор гаштан4. сутун, амуд5. зер, таг, поёни чизе, домани чизе; пояи девор; пояи кӯҳ6. пои чизҳои ғайриҷондор; пояи миз, пояи кат7. ҷои ягон кишт: гандумпоя, шолипоя8. қисми аз хок беруни растанӣ, тана− соқаи гиёҳ (ғайри дарахт)
Толковый словарь таджикского языка (в 2 томах). — Душанбе, НИИ языка и литературы им. Рудаки. Под редакцией Сайфиддина Назарзода. 2008.